Jung je ironično govorio da u psihoterapiji možemo slobodno davati savete klijentima jer ionako im neće pomoći niti će klijenti imati koristi od njih.
Davanje saveta u psihoterapiji je kontraproduktivno jer:
- Ne dovodi do unutrašnjeg rasta i razvoja ličnosti klijenata.
- Sprečava se razvoj samostalnosti, nezvisnosti i individualizma.
- Onemogućava širenje kapaciteta za tolerisanje neizvesnosti i preuzimanja rizika.
- Infantilizuje klijente, sprečava razvoj autentičnosti i sazrevanja.
- Klijent ne preuzima odgovornost za svoje izbore i svoj život.
- Terapeute stavlja u poziciju nadmoći a klijente u poziciju submisivnosti.
- Klijenti mogu na taj način postati zavisni od terapeuta, oslanjaju se na njegovo mišljenje, razvija se simbiotski odnos.
- Niko osim klijenta ne može da zna bolje šta je najbolje za njega, koje je rešenje najmerodavnije za njegov problem.
- Davanje saveta može da izazove bunt i otpor. Nekada klijenti svesno žele savet ali podsvesno, suštinski to ne žele.
- Potencijalni savet koji bi klijent dobio došao bi iz ličnog iskustva terapeuta a to isključuje lični kontekst i vrednosti klijenta.
Psihoterapija treba da omogući klijentu da bolje upozna sebe, da sebe i svet sagleda na jedan novi i drugačiji način i da na osnovu uvida do kojih je postepeno došao u toku rada na sebi sam pronađe i izabere optimalno rešenje. Terapeut je neko ko pomaže na tom putu samospoznaje, otkrivanja i izbora rešenja.